Chrzest

SAKRAMENT CHRZTU WEDŁUG KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO

Kan. 851.
Sprawowanie chrztu powinno być odpowiednio przygotowane, dlatego:

1. Dorosły zamierzający przyjąć chrzest winien być dopuszczony do katechumenatu i wedle możności przez różne stopnie doprowadzony do wtajemniczenia sakramentalnego, zgodnie z obrzędem wtajemniczenia przystosowanym przez Konferencję Episkopatu oraz ze szczegółowymi przepisami przez nią wydanymi;
2. Rodzice dziecka chrzczonego, jak również chrzestni, powinni być należycie pouczeni o znaczeniu tego sakramentu i o związanych z nim obowiązkach. Proboszcz winien osobiście lub przez innych zatroszczyć się, ażeby rodziców właściwie przygotować pasterskimi pouczeniami a także wspólną modlitwą, zbierając razem po kilka rodzin oraz, gdy to możliwe, składając im wizytę.

Kan. 855.
Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu.

Kan. 856.
Chociaż chrzest może być udzielany w jakimkolwiek dniu, jednak zaleca się, aby z zasady był udzielany w niedzielę albo wedle możności w wigilię paschalną.

Kan. 857.

§ 1. Poza wypadkiem konieczności, właściwym miejscem chrztu jest kościół lub kaplica.
§ 2. Należy uważać za regułę, że dorosły ma przyjmować chrzest we własnym kościele parafialnym, dziecko zaś w kościele parafialnym jego rodziców, chyba że co innego doradza słuszna przyczyna.

Kan. 867.
§ 1. Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.
§ 2. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone.

Kan. 868.
§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:

1. Aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;
2. Aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie.

§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli rodziców.

CHRZESTNI

Kan. 872.
Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.

Kan. 873.
Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.

Kan. 874.
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. Jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. Ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. Jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. Jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. Nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

 KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO O CHRZCIE DZIECI

1250.  Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie (Por. Sobór Trydencki: DS 1514), aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych (Por. Kol 1, 12-14), do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym (KPK, kan. 867; KKKW, kan. 681; 686, § 1).

1251.  Rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada także ich roli opiekunów życia, powierzonej im przez Boga (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11; 41; konst. Gaudium et spes, 48; KPK, kan. 868).

 WIARA I CHRZEST

1253. Chrzest jest sakramentem wiary (Por. Mk 16, 16). Wiara jednak potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy wierny może wierzyć jedynie w wierze Kościoła. Wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, ale zaczątkiem, który ma się rozwijać. Gdy katechumeni lub rodzice chrzestni słyszą skierowane do siebie pytanie: "O co prosicie Kościół Boży?", odpowiadają: "O wiarę!"

1254. U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Dlatego co roku podczas Wigilii Paschalnej Kościół celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu. Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie.

1255. Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego (Por. KPK, kan. 872-874). Ich misja jest prawdziwą funkcją eklezjalną (Officium) (Por. Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium), Cała wspólnota eklezjalna ponosi częściowo odpowiedzialność za rozwój i zachowywanie łaski otrzymanej na chrzcie.

1311. Przy bierzmowaniu, podobnie jak przy chrzcie, kandydaci powinni poszukiwać pomocy duchowej, wybierając sobie świadka bierzmowania. Zaleca się, żeby był nim ktoś z rodziców chrzestnych, by wyraźnie zaznaczyć jedność obu sakramentów (Por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 5; 6; KPK, kan. 893, § 1. § 2).

 CHRZEST W PARAFII

1. Chrztu udziela się w drugą niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 10.30
2. Do kancelarii parafialnej zgłaszają się rodzice dziecka mającego przyjąć chrzest ok. miesiąca przed planowanym chrztem dziecka z następującymi dokumentami:

• z aktem urodzenia dziecka i dowodami osobistymi,
• z zaświadczeniami chrzestnych jeśli nie są z parafii,
• c) świadectwem ślubu kościelnego jeśli nie są znani osobiście proboszczowi zwłaszcza, gdy niedawno zamieszkali na terenie parafii,
• rodzice przedstawiają dane chrzestnych proboszczowi do akceptacji,
• gdy chrzestnymi jest młodzież ucząca się w szkole gimnazjalnej i średniej przedstawiają zaświadczenia, że uczęszczają na katechizację z opinią katechety o zachowaniu się na lekcjach religii.

Osoby pozostające w niesakramentalnym związku małżeńskim nie mogą pełnić funkcji rodziców chrzestnych. Przed udzieleniem chrztu św. rodizce dziecka oraz chrzestni powinni uczestniczyć w 4 katechezach chrzcielnych /zobacz dekret biskupa siedleckiego/. Termin tych katechez ustala się przy zgłoszeniu dziecka do chrztu. 
Rodzice winni być w sakramentalnym związku małżeńskim i praktykującymi katolikami. Rodzice chrzestni mają być praktykujący i żyjący zgodnie z wymaganiami wiary Kościoła rzymsko-katolickiego i być gotowymi, aby w razie potrzeby mogli wychowywać dziecko zgodnie z wiarą, w której dziecko zostało ochrzczone (rodzicami chrzestnymi nie mogą być ludzie rozwiedzeni, niepraktykujący, żyjący w sprzeczności z nauką Kościoła Katolickiego, innego wyznania i małoletni - zob. przepisy Prawa Kanonicznego i Katechizmu Kościoła Katolickiego powyżej).